Abdullah LEBLEBİCİ / Haber Köşe Yazarı

Bazı hakemlerin aralarında kurmuş oldukları whatsaap gurubunda neler konuştukları basında yer aldıktan sonra istifalar geldi, konuyu iki kez de ben gündeme getirdim.

Hatta “İSTİFA ETMELERİ YETMEZ, YARGILANMALIRI da GEREKİR” dedim.

Sonra ne mi oldu…

Türkiye Futbol Federasyonu Merkez Hakem Kurulu 30 Haziran Pazartesi günü hakem ve gözlemci klasmanlarını açıkladı.

Bir de ne gördük. Başarısız, isimler yerini korurken, liyakat dışı atamalar ve bölgesel kayırmacılık iddialarında ötesine geçti.

Ardından bir açıklama. “Önümüzdeki sezon yabancı VAR olmayacak.”

MHK, sahada varlık gösteremeyenleri monitörün başına oturtacak. Bir sezon boyunca konuşulan hakemler, yine sahnede olacak...

Komedi gibi…

Sahada hakem olarak hiçbir varlık gösteremeyenler; VAR kadrosuna alınmış!

Tazminat davalarını geçim kapısı yapan hakemlere dokunulmamış! Sonuçta MHK, büyük ölçüde kadrolaşmayı tamamlamış.

Geçmişte, "İzmir çetesi" diyenler, bugün başka şehirler için aynısını kullanacaklar. Ama kimsenin umurunda değil.

İşin ilginç tarafı, TFF Başkanı Hacıosmanoğlu’nu sırtından vuran hakem bile klasmandaki yerini korumuş!

Diğer yandan, MHK Genel Müdürü, "İçimizdeki hainleri düşüreceğim" demişti. Kimseyi düşüremediği gibi terfi bile ettirmiş.

YAZ KLASİĞİ…

Böylece… Futbolumuzda, bir yaz klasiği daha sergilendi.

Sonra da kıyamet koptu. Terfi edenler, liste dışı kalanlar, bir anda üst klasmanlara çıkan isimler…

Yine ortalık toz duman. Her sezon olduğu gibi bu sezon da Merkez Hakem Kurulu’nun yaptığı liste futbol kamuoyunda büyük tepki çekti.

Ancak bu kez tepkilerin dozu daha yüksek. Nedeni ise yalnızca isimler değil; sistemin ta kendisi.

Tam da bu sırada ve bu karmaşanın ortasında, TFF ve Trabzonspor’un eski başkanı İbrahim Hacıosmanoğlu’ndan çok çarpıcı bir çıkış geldi:

“Bu işler konuşmakla olmuyor.”

Başkan biz de biliyoruz, bu işlerin konuşmakla olmayacağını.

Bulunduğunuz makam konuşma değil icraat makamı.

Bu işler konuşmakla kesinlikle olmuyor cümlesi, Türk futbolunun yıllardır içinde döndüğü kısır döngüyü özetleyen bir cümle.

Ne performans kriteri, ne şeffaflık var. Ve ne yazık ki güven duygusu sıfır.

Bunun ardından yapılan açıklamalar ise hep aynı:

“Performans değerlendirmeleri yapıldı…” “Objektif ölçütlere göre karar verdik…”

ŞİMDİ…

“İbrahim Hacıosmanoğlu… LÜTFEN. BU İŞLER KONUŞMAKLA OLMUYOR…” Demekte haksız mıyım?