Abdullah LEBLEBİCİ / Haber Köşe Yazarı

Çağdaş Hoca ile çıktığımız 5. Maçımız. Karagümrük yenilgisi, ardından Antalya beraberliği e Trabzon deplasmanından puansız dönüş. Kupada Tur.

Antalya maçında takımı beğenmiştim, ancak Trabzon maçında daha çok beğendim.

Recep Hocanın ayrılmasının ardından yaklaşık bir ay geçti.

Geçen zaman içinde Hoca takımı Oyuncular da Hoca’yı tanımıştır. Diğer bir deyişle bahanelerin kalmadığı bir maç.

Artık Ne Hocanın ne de oyuncuların mazereti var…

Günlerden Cumartesi… Saat 17.00, hava nispeten soğuk. Stadyum ışıklarının altında keyifle izlediğim ince bir yağmur yağıyor.

Her şey güzel… Taraftar yetersiz… Güzel bir sonuç alalım da varsın taraftar da eksik olsun diye geçirdim içimden.

Bu arada şunu da belirtmek isterim…

İlhan Hoca ayrıldı, Rizespor’la anlaştı; İlhan Hoca Rize’den ayrıldı, bu kez yerine Recep Hoca getirildi.

Kısır döngü devam ediyor… Bakalım artık hayırlısı.

Ön alan baskısıyla maça agresif başladığımızı belirteyim. Buna karşılık Rize ise oyuna kendi alanında top çevirerek başladı.

Kaybedilen topları kısa sürede geri kazanma çabası ve oyuncuların hırsı özellikle ilk dakikalarda dikkat çekiciydi.

Ancak ne olduysa, bir anda oyunu kendi alanımızda kabul etmeye başladık. Bunu fark eden Rize de giderek daha fazla ileri çıkmaya ve pozisyon üretmeye başladı.

Antalya ve Trabzon karşısında takımı beğendiğimi söylemiştim ya…

O takım gitmiş, yerine ne oynadığını bilmeyen bir ekip gelmiş adeta. İlginçtir, iyiye doğru gitmesi beklenen oyun tam tersine kötüye doğru bir seyir göstermeye başladı.

Yazamadan geçemeyeceğim; rakip sahada serbest vuruş kullanıyoruz ama birkaç pas sonrası topu kendi kalecimize kadar gönderiyoruz. Bir yerde ciddi bir yanlışlık olduğu çok açık.

Bereket versin, Rizeli oyuncular da son vuruşlarda etkisizdi. Bu nedenle ilk yarıyı beraberlikle tamamlamak kötü bir sonuç sayılmaz diye düşünürken 45 art 2 de Samet Akaydın attı. 0-1

“Belki de 3 değil, 6 değil, tam 9 puanlık bir maç…

Üstelik evinde oynuyorsun ve ikinci yarıya yenik başlamışsın. İzahı olmayan bir sonuç; bu nedenle ne yapıp edip ikinci yarıda golü bulmalısın.

Takım bazen bir eksik, bazen iki eksikle oynuyor. Rize de ilk dakikalardaki baskıyı kırınca, “Bu takım nasıl beraberlik golünü bulacak?” diye kara kara düşünmeye başladım…

Nitekim ilerleyen dakikalarda bu düşüncem aynen gerçek oldu. Oynayan taraf Rize, izleyen taraf ise Konya…

Maça istediği gibi başlayamadı; paslaşarak çıkmak istedi, olmadı. Uzun toplar hiçbir işe yaramadı. Baskı yedi ve çok pozisyon verdi.

Tam bu sırada, 7 dakikalık VAR incelemesi ve hakemin monitörden izlemesi sonucunda imdada penaltı yetişti. Dakika 66… Penaltı. Umut Nayir kullandı. 1-1

Sonuçtan bağımsız olarak söylüyorum. Antalya ve Trabzon maçlarında takımı ne kadar beğendiysem, Rize karşısında da bir o kadar beğenmedim.

“Kritik Eşikti. Artık Ne Hoca Ne Oyuncular İçin Mazeret VARDI…” BERABERLİK İLE YETİNDİK…